Back Schlacht um Boulogne German Battle of Boulogne English Boulognen taistelu Finnish Siège de Boulogne-sur-Mer (1940) French Slag om Boulogne Dutch Batalha de Bolonha (1940) Occitan Batalha de Boulogne Portuguese Bătălia de la Boulogne (1940) Romanian ยุทธการที่บูลอญ (ค.ศ. 1940) Thai Trận Boulogne (1940) Vietnamese
| II wojna światowa, front zachodni, kampania francuska | |||
 Sytuacja na froncie francuskim pomiędzy 21 maja a 4 czerwca 1940 roku | |||
| Czas |
22–25 maja 1940 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
ofensywa niemiecka 1940 | ||
| Wynik |
zwycięstwo Niemców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Francji  | |||
| 50°43′35″N 1°36′53″E/50,726389 1,614722 | |||
Obrona Boulogne lub pierwsza bitwa o Boulogne – starcie zbrojne stoczone w portowym mieście Boulogne-sur-Mer przez wojska francuskie, brytyjskie i belgijskie przeciwko atakującym oddziałom niemieckim w czasie kampanii francuskiej podczas II wojny światowej. Bitwa toczyła się w tym samym czasie, co obrona Calais, tuż przed operacją Dynamo, ewakuacją Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych (BEF) z Dunkierki.
Po francusko-brytyjskim kontrataku w bitwie pod Arras 21 maja niemieckie jednostki zostały wstrzymane w celu ich przeciwstawienia się ewentualnym, kolejnym kontratakom 22 maja. Gen. por. Heinz Guderian, dowódca XIX Korpusu Armijnego, zaprotestował, proponując, że chce ruszać na północ wzdłuż wybrzeża kanału La Manche, aby zająć Boulogne, Calais i Dunkierkę. Na atak elementów XIX Korpusu wydano jednak zgodę dopiero o godzinie 12:40 22 maja, kiedy to wojska alianckie w Boulogne zostały wzmocnione przez większość 20 Brygady Gwardii przysłanej z Anglii.
Gwardziści zdążyli okopać się dookoła portu, zanim 2 Dywizja Pancerna, opóźniona przez francuskie wojska pod Samer, zaatakowała pozycje obronne obsadzone przez Gwardię Irlandzką około godziny 17:00 i wyparła przeciwnika po godzinie walki. Pozycje Gwardii Walijskiej zostały zaatakowane o godzinie 20:00 i ponownie o zmroku, odcinając część ich oddziałów o 22:00. O świcie 23 maja niemieckie ataki zostały wznowione, ostatecznie spychając obrońców z powrotem do miasta. Około 80 lekkich bombowców Royal Air Force wykonywało loty bojowe w celu wsparcia obrońców portu.
Okręty Royal Navy wpływały do portu i wypływały z niego; francuskie i brytyjskie niszczyciele ostrzeliwały pozycje niemieckie, gdy ranni i personel nieuzbrojony zostali ewakuowani drogą morską do Anglii. Po południu 23 maja Luftwaffe zbombardowało port, lecz jej samoloty zostały przechwycone przez myśliwce RAF-u. O 18:30 20 Brygadzie Gwardii nakazano ponowne wejście na pokład okrętów; brytyjska artyleria okrętowa walczyła z niemieckimi czołgami i artylerią, aby móc po raz ostatni wejść do portu. Nie udało się skontaktować z francuskimi obrońcami w dolnej części miasta i dopiero nad ranem 24 maja dowódca francuskiego garnizonu, gen. Pierre Louis Félix Lanquetot, zdał sobie sprawę z tego, że Brytyjczycy odeszli.
Francuzi i pozostałe w mieście oddziały brytyjskie wytrzymały do 25 maja, po czym poddały się. Guderian napisał, że zatrzymanie znacznych sił niemieckich w celu ochrony przed domniemanymi kontratakami aliantów zniweczyły możliwość szybkiego zajęcia portów pod kanałem La Manche i zniszczenia sił alianckich w północnej Francji i Belgii. Atak na Dunkierkę rozpoczął się 23 maja, lecz następnego dnia został zatrzymany aż do 27 maja; Dunkierka została zdobyta dopiero 4 czerwca, kiedy to większość BEF oraz wielu żołnierzy francuskich i belgijskich zostało ewakuowanych.